کتاب بازیابی امر محسوس اثر مجید اخگر نشر بیدگل

توضیحات

براي آنان‌که با هنر سرو کار دارند و کساني که در مورد آن مي‌انديشند، «اهميت» خاص هنر امري بديهي به نظر مي‌رسد. در کار بسياري از متفکران دويست و پنجاه سال گذشته، هنرو اثر هنري به عنوان محل رخ‌نمايي حقيقت و لحظه‌ي گشايشي ظاهر مي‌شود که حقيقتي در جامعه، سياست، و علوم تجربي مدرن يافت نمي‌شود خود را در آن آشکار مي‌کند: اثر هنري همچون تنها استثنا واقعيت سرتا سري کذب و کژنمايي و بيگانگي ظاهر مي‌شود-لبحه‌ي رستگاري در جهاني سراسر هبوط يافته. اين در حاي است که سده‌ها متمادي کار هنري نيز فعاليتي متعارف و چيزي در رده‌ي مهارت‌ها و صناعت‌هاي دستي تلقي مي‌شد، و کسي دعوي آن را نداشت که با پرداختن به هنر با مهم‌ترين مسائل بشري سرو کار دارد. گفتاري که هنر را به اين معناي تازه فهم و صورت‌بندي کرد «زيبايي‌شناسي» نام داشت، و هنري که همپاي اين جريان به وجود آمد، جريان هنر مدرن به معناي عام کلمه بود. اما اين هنر و گفتار زيبايي‌شناسي از پي‌چرخش «پست مدرنيستي» چند دهه‌ي اخير از جهات مختلف محل حمله بوده است. هفت جستار به هم‌پيوسته‌ي کتاب حاضر به اين مسائل مي‌پردازند، و در اين مسير برخي از مفاهيم محوري هنر و زيبايي‌شناسي دو سده‌ي اخير مانند مفهوم طبيعت دورن و بيرون، بيان و بيان‌گري، سوبژکتيويته يا نفس فردي، بازنمايي و پيوند آن با واقعيت، ابداع يا نوآوري، و مقولاتي ديگر را مورد بحث قرار مي‌دهند.