کتاب حجاب هستي اثر محي‌ الدين ابن عربي انتشارات زوار

توضیحات

در عرفان اسلامي، حجاب به معاني متناظر با معناي لغوي آن (سِتر و پرده) به کار رفته است. صورتها و تعينات موجودات يا صورتهايي که خدا به واسطه آن‌ها بر بنده خود آشکار مي‌شود، حجاب و ستر او هستند. در بياني فني‌تر، حجاب به معناي انطباع صور کَوْني (مادّي و دنيوي) در قلب است به گونه‌اي که تمام آن را فرا گيرد و امکان تجلي حقايق در قلب وجود نداشته باشد و در حقيقت هر آنچه سالک را از حق باز دارد، حجاب است. بر اين پايه، علوم و معارف يا کشف و شهود سالک و نيز هستي او همه حجاب‌اند. معناي اصطلاح حجاب و مرادفهاي آن، در نسبت با سه رکن اساسي آموزه‌هاي عرفاني (يعني ذات حق، عالَم و انسان)، روشن مي‌شود. اگرچه خدا بالنسبه به خويش از هرگونه حجابي مبراست، در نسبت انسان با خدا مراتب متعددي از حجاب و پوشيدگي وجود دارد که با مراتب سلوکي ارتباط وثيقي دارند. از سوي ديگر، معناي عالم نيز پيوند نزديکي با معناي حجاب دارد. در اين نوشتار، چهار رساله از محمد بن علي ابن عربي ( 560ـ 638ق) ذيل اين عناوين گردآمده است : «عنقاء مغرب» و «کتاب الحجب» و «انشاء الدوائر» و «عُقلة المستوفز» است که همگى توسّط شیخ محى‏ الدین بن عربى تألیف شده است.