قاب سینمایی و قاب نقاشی

قاب سینمایی و قاب نقاشی

نخستین کوشش‌ها، در اعطای مقام هنر به سینِما بود و از این رو بازار مقایسه‌ها داغ: از «نقاشی در حرکت» ویچل لیندزی تا سنجش موسیقی و سینِما از سوی ریچتتو کانودو و در پی او لویی دلوک و دیگر فرانسویان. به باور هوگو مونستربرگ، اعطای حرکت به انگیختار از ویژگی‌‌های ذهن آدمی است که وجه فناورانه‌ی سینِما امکان نمایش این پدیده‌ی ذهنی را به خوبی میسر ساخت. از همین‌رو است که می‌توان مونستربرگ را پایه‌گذار رویکرد یا دیدگاهی دانست که پایه و اساس هنر سینِما را ذهن آدمی می‌داند.همین نکته می‌تواند در تمایز تصویر نقاشیک و تصویر سینمایی یا فیلمیک به کار آید. آنچه در یک نقاشی و تصویر دو بعدی آن روی می‌دهد همواره در سطح قاب می‌ماند یا به زبانی دیگر از بیننده می‌خواهد که بماند. اما بر پایه‌ی دیدگاه مونستربرگ تصویر سینمایی همواره در فضایی بیرون از قاب و سطح نورانی تصویر خود اشاره دارد و آن فضا به گفته‌ی او ذهن بینده است. تصویر سینمایی در ذهن بیننده جان می‌یاید و معنا پیدا می‌کند.

ادامه‌ی متن را در ریزومدیا بخوانید.

وبسایت: rhizomedia.ir

اینستاگرام: @rhizomediamagazine

تلگرام: rhizomedia

نویسنده مطلب: ریزومدیا

منبع مطلب