چرا فیلسوفان بدکردار گزینه خوبی برای شناخت فلسفه نیست؟
درباره کتاب فیلسوفان بدکردار
هر فلسفه بزرگ اعتراف بنیانگذار آن و مجموعه‌ای از افشاگری‌های غیر داوطلبانه از خاطرات شخصی است*
نویسندگان در نگارش این کتاب سعی کرده اند با پرداختن به نکات تاریک زندگی ۸ فیلسوف بزرگ،مخاطب را به این دیدگاه نزدیک کنند که
“لزوما تفکر فلسفی و خردمندانه منجر به کردار درست نمی شود”
بالطبع دیدگاه و سبک فکری افراد با تجربیات زندگی شخصی آنان در هم تنیده بوده و هست
از این جهت آشنایی با زندگی فلاسفه به درک بهتر اندیشه های آنها کمک می کند
[مثل فهم ریشه های زن گریزی نیچه و شوپنهاور]
اما سرک کشیدن مچ گیرانه به زندگی افراد راهکار چندان معقولی برای فهم بهتر جهان به نظر نمی رسد . درواقع برای مقابله با تقدیس و بت سازی از افراد به راهی معقولتر از تخریب شخصی آنان نیاز داریم
مشکل اساسی این جاست که این سبک ترورهای شخصیتی،جز ایجاد توهم آگاهی،بار دانشی دیگری به خواننده اضافه نمی کنند
و جامعه را با طیفی از مخاطبان رو به رو میکند که گمان میکنند فوکو را کامل می شناسند اما هیچ یک از آثارش را مطالعه نکرده اند
[کاش میشد فهمید مثلا دانستن روابط جنسی آزاد و متعدد سارتر چه کمکی به فهم بهتر اگزیستانسیالیسم می کند؟]
به خصوص در دنیایی که اساسا عموم قشر کتابخوان هم با فلسفه بیگانه اند و کتاب های شاخص این حیطه در گوشه ای ار کتابفروشی های انقلاب خاک میخورند
به نظر نمیرسد پرفروش شدن کتابی که به سبک رسانه های زرد به تخریب فلاسفه بپردازد،نشانه مثبتی از رشد جایگاه فلسفه در جامعه باشد
پی نوشت:گاه رطب خوردگان هم می توانند منع رطب می کنند
*نقل قولی از فردریش نیچه
محبوب ترین کتاب های چاپی
مجموعه ای از پرفروش ترین کتاب های چاپی را اینجا ببینید و با تخفیف ویژه خریداری کنید👇
مشاهده و خرید